W klasycznym ujęciu dyskryminację cenową pierwszego stopnia obserwujemy gdy cena produktu jest bezpośrednio zależna od tego, na ile wycenia ten produkt dany konsument. W zależności od wyceny konsumenta drogą kompromisu uzyskiwana jest cena, która jest możliwa do zaakceptowania zarówno przez kupującego, jak i sprzedającego. Tego typu ceny obserwujemy często w handlu opartym na targowaniu, gdzie zderzają się ze sobą oczekiwania sprzedawcy oraz kupującego. To jak bardzo sprzedawca "zejdzie z ceny" zależy od początkowej oferty kupującego oraz jego uporu w negocjowaniu zaproponowanej przez siebie stawki. Cena w tym przypadku będzie zależała od uporu danego kupującego oraz jego samodzielnej wyceny danego dobra.W większości przypadków ceny dla poszczególnych kupujących będą się od siebie różniły.

Dyskryminacja drugiego stopnia jest określana dyskryminacją ilościową- najogólniej polega ona na tym, że w przypadku zakupu większej ilości towaru, cena jednostkowa produktu ulega zmniejszeniu, co jest podstawą handlu hurtowego. Istotne jest to, iż dwoje kupujących tą samą ilość towaru zapłaci dokładnie tyle samo. Redukcja ceny w tym przypadku zależy bezpośrednio od ilości kupionych usług, czy też towarów.
Trzeci stopień dyskryminacji cenowej obejmuje zróżnicowanie cen w zależności od przynależności do danej grupy.

Powszechnie wiadomo, że emeryci po osiągnięciu pewnego wieku opłacają bardzo tanie bilety całoroczne na komunikację, których wartość stanowi często poniżej 30% ceny, którą musiałaby zapłacić osoba przed osiągnięciem określonego wieku. W tym przypadku wszyscy przedstawiciele tej grupy płacą tyle samo. Wszelkie ulgi grupowe, wiekowe, czy zawodowe są przykładami dyskryminacji cenowej trzeciego stopnia.
W ujęciu nowoczesnym możemy dokonać klasyfikacji dyskryminacji cenowej w nieco inny sposób.
Dyskryminacja cenowa doskonała polega na tym, iż sprzedawca jest w stanie tak dostosować cenę swojego produktu, aby przejąć całą nadwyżkę konsumenta, a więc różnicę pomiędzy ceną jaką jest w stanie zapłacić konsument, a ceną przedstawioną przez sprzedawcę.

Jest to z reguły ujęcie tylko i wyłącznie teoretyczne, gdyż ciężko jest dokładnie ustalić w przypadku każdego z konsumentów, jak wysoka jest jego nadwyżka.
Dyskryminacja cenowa bezpośrednia odnosi się do zróżnicowania cen w stosunku do określonych grup, które stanowią pewne segmenty na rynku. W bezpośredniej dyskryminacji określamy dokładnie ceny dla pewnych grup, jak choćby kobiety, mężczyźni, nastolatki, czy na przykład emeryci. Podział rynku jest dokonywany bezpośrednio przez nas.

W przypadku pośredniej dyskryminacji cenowej segmenty rynku są tworzone pośrednio przez określone parametry dóbr, które zostały wypuszczone na rynek. W tym miejscu możemy na przykład dostrzec fakt, iż produkując buty mniejszych rozmiarów raczej dotrzemy do dzieci, kobiet oraz Azjatów, których to rozmiary stóp w populacji odbiegają od pewnej średniej. Tutaj konsumenci sami się podzielą- produkty mniejszych rozmiarów kupią przedstawiciele wyżej wymienionych grup, natomiast pozostałe zostaną wybrane przez innych.