Mikroekonomia - Artykuły

Efekty zewnętrzne stanowią zarówno koszty, jak i korzyści, które odczuwane są przez podmioty i jednostki, które nie biorą bezpośredniego udziału w wymianie handlowej, bądź procesie produkcyjnym. Efekty zewnętrzne dla nas wszystkich są bardzo powszechnie odczuwalne oraz łatwe do zaobserwowania. Typowym przykładem kosztów zewnętrznych są zanieczyszczenia środowiska, które nie tylko ograniczają możliwości funkcjonowania innych podmiotów, ale i ograniczają dostęp konsumentów do czystego powietrza oraz wody, czyli w ogólnym rozrachunku dóbr wspólnych.

Podstawą dla funkcjonowania ekonomii jest ludzkie działanie, które odpowiada nie tylko za wytworzenie danych dóbr, ale też ich selekcję oraz zakup. Konsument podejmuje decyzję o zakupie w oparciu o szereg parametrów. Często dla zrozumienia sposobu podejmowania decyzji istotne staje się poznanie systemu wartości konsumentów, które mogą indywidualnie w znacznym stopniu od siebie odbiegać. Pierwszym elementem, który wpływa na decyzję konsumenta dotyczącą zakupu danego dobra jest oczywiście potrzeba.

Terminem bardzo negatywnie kojarzonym jest dyskryminacja cenowa, która bywa często przez konsumentów negatywnie odbierana. Nie zdajemy sobie często sprawy, że kupując towary hurtowo chętnie korzystamy z dyskryminacji cenowej, dla której bardziej akceptowalnym terminem jest zróżnicowanie cen. Zjawisko dyskryminacji cenowej zostało odpowiednio zklasyfikowane oraz opisane, aby możliwe było zakwalifikowanie poszczególnych zabiegów producentów do określonych kategorii.

Często młodzi adepci ekonomii spotykają się z dwoma bardzo podobnymi do siebie określeniami- chodzi tutaj mianowicie o dobra publiczne oraz wspólne zasoby. Zrozumienie podstawowych różnic między tymi dwoma pojęciami pozwoli wyklarować znaczenie tych dwóch terminów oraz umożliwi samodzielne przytoczenie przykładów. Zacznijmy od tego, czym są dobra publiczne. Ekonomiści definiują te dobra, jako takie które nie mogą być wyłączone z konsumcji oraz nie są konkurencyjne w konsumpcji. Brzmi dość niejasno, spróbujmy więc nieco rozszerzyć to za pomocą przykładów.

Nieodzownym elementem funkcjonowania na rynku jest oczywiście konkurowanie poszczególnych podmiotów między sobą. Na rynku dochodzi do kumulacji określonego kapitału, a podmioty rywalizują o wielkość swojego udziału w tym "torcie". Uczestnicy gry rynkowej partycypują w ogólnej puli środków finansowych, które są skumulowane oraz starają się zwiększyć swój udział poprzez obniżenie ceny, lub redukcję kosztów wyprodukowania określonego dobra, co zmaksymalizuje zyski. Wśród modelów konkurencji wyróżnić możemy konkurecję doskonałą, oligopol oraz monopol. Każdy z tych modeli cechuje się różnym rozkładem udziałów w rynku dla pewnej liczby podmiotów.

Opisując cały podział zasobów należy w pierwszym momencie zdefiniować czym jest zasób. Zderzając się z literaturą, bądź prasą z zakresu ekonomii ciągle stykamy się z pojęciem zasobów oraz  metodami ich wykorzystywania. Podążając ściśle za definicją możemy powiedzieć, że zasobem jest ilość danej zmiennej w określonym momencie- na przykład na dzień 12 maja 2005 roku. Zasoby nie muszą mieć tylko charakteru materialnego, gdyż nawet najbogatsza firma nie będzie w stanie zarabiać pieniędzy, gdy nie będzie posiadała wykształconego i kompetentnego personelu, który będzie koordynował działania oraz informacji o stanie rynku oraz poczynaniach konkurencji.

Generalny podział ekonomii na pozytywną i normatywną może dla poniektórych stanowić pewien problem. Terminologia naukowa rzadko bywa klarowna i wystarczająco spójna, aby przekazywała "clue" tematu. Podział ekonomii na normatywną i pozytywną można zilustrować na dwóch przykładach, które chociaż do siebie są podobne, to cechują się diametralnie odległym od siebie podejściem. Aby zrozumieć czym jest ekonomia pozytywna oraz normatywna, musimy sobie wyjaśnić co oznacza, że dana rzecz jest obiektywną,  bądź będącą owocem czyjejś  subiektywnej interpretacji.

Mówimy, że obecnie żyjemy w czasach, które nacechowane są konsumpcyjnym podejściem do życia. W rzeczywistości od zarania dziejów ludzie są konsumentami oraz wykazują się podstawami konsumpcjonistycznymi. W najprostszym ujęciu konsumpcja jest zachowaniem, które cechuje się zużywaniem się posiadanych dóbr w celu zaspokojenia swoich potrzeb. O konsumpcji mówimy niezależnie od tego, czy potrzeby które realizujemy należą do postaw, czy szczytu piramidy Maslowa.

W najprostszym ujęciu mikroekonomia zajmuje się opisywaniem zjawisk ekonomicznych, które są widoczne z pozycji każdego człowieka, który korzysta ze sklepu, ogląda telewizję, czy próbował kiedykolwiek coś sprzedać. Często nie rozumiemy źródeł powstawania deficytu budżetowego, bezrobocia, czy też zmian stóp procentowych przez NBP.

Mikroekonomia jest gałęzią ekonomii, która zajmuje się opisywaniem zjawisk oraz zachowań, którymi wykazują się ludzie funkcjonujący w realiach gospodarki rynkowej. W najprostszym ujęciu jest to próba stworzenia szczegółowego i uporządkowanego opisu wyborów, które są podejmowane przez konsumentów oraz przedsiębiorców w celu zaspokojenia swoich potrzeb drogą wymiany rynkowej. Dziedzina ta oprócz badania zachowań poszczególnych podmiotów na rynku zajmuje się także analizą wzajemnych interakcji pomiędzy przedsiębiorcą, a konsumentem, czego efektem są skutki pod postacią określonej ceny dóbr oraz ich podaży na rynku.